Wat Nu Met Concerten?

Ondertussen hebben jullie allemaal wel al gehoord over het drama in Parijs. Op Instagram en Twitter heb ik mijn medeleven betuigd en ik heb er met wat vrienden over gesproken. Zelf vond ik het niet nodig hier een blogpost over te maken, aangezien ik het een beetje moeilijk had met wat er gebeurd was. Maar vandaag las ik een opmerkelijk artikel van een journalist, dat me toch een beetje van gedachten deed veranderen. Dit is iets dat ik moet delen met anderen, en mijn blog leek daar de geschikte plek voor.

Zelf ben ik een frequent concertganger. Of het nu als klein meisje met de ouders naar Clouseau in het Sportpaleis was of als tiener naar Fall Out Boy in "den AB". Met de aanslagen in Parijs was ik dan voornamelijk in shock door het nieuws van de aanslag in Le Bataclan. Deze concertzaal klonk al zeker niet onbekend, en het valt te vergelijken met de Ancienne Belgique in België. Zelf deed mij dit toch even stilstaan bij alle gebeurtenissen, want ik kon het ook geweest zijn die daar in een concertzaal stond.

Moet ik nu bang zijn om naar een concert te gaan? Deze vraag spookte enorm veel door mijn hoofd. Het was zelfs zo erg dat ik niet kon slapen, gewoon door in te beelden dat het op mijn concert is dat het gebeurt. Hoe kan ik het overleven? Waar zou ik het beste staan indien iemand binnenvalt? Het zijn vragen die ik wou dat ik nooit hoefde te stellen... 

Er zijn zovele artiesten die ik nog live wou zien, zoveel liedjes die ik terug wou schreeuwen. Concerten zijn voor mij plekken waar er alleen vreugde heerst. Plekken waar ik leef, in alle betekenissen van het woord. Is dat nu allemaal voorbij? Is die tijd voorbij?

Zoals ik al vernoemde, hield dit mij toch een beetje wakker. Ook kon je het misschien al raden aan "Fall Out Boy", maar ik ben een enorm grote fan van alternatieve rock. Zoek je Fall Out Boy op, kom je sowieso ook wel op een paar bands waar ik ook naar luister. Via alle bands die ik luister kwam ik ook op Alternative Press, een magazine voor rock. Zij postten een opmerkelijk artikel:

Bron: http://www.altpress.com/features

Dit sprak mij direct aan om te lezen. Deze man heeft mijn visie op heel de situatie een beetje veranderd vanuit mijn standpunt. Ik heb in de toekomst een paar concerten gepland, en voor de één was ik al wat banger dan voor de ander. Zelf weet ik nog niet of ik ga gaan, al ligt mijn oordeel al een beetje dichter bij het 'niet' gaan, dan bij het 'wel' gaan.

Voor zij die interesse hebben het volledige artikel te lezen: hier is er een link. Zelf pen ik hier wat neer over het artikel:

Een Franse journalist, Romain Jeanticou, heeft ook zijn gedachten over het drama neergepend. Hierbij richtte hij zich vooral op het concert dat heeft plaatsgevonden. Zelf was hij op een ander concert toen het drama plaatsvond, met zijn telefoon in zijn hand. Zijn vriendin zat in een bar dichtbij het Bataclan, en bracht hem op de hoogte van de situatie. Later volgde hij de situatie op Twitter. 

Ik quoteer even een deel van wat hij in het artikel zei:

"Misschien had je geen betrekking tot de dood van de journalisten of karikaturisten (...) Maar dit kon jij geweest zijn in deze concertzaal. Het kon jouw favoriete band geweest zijn op het podium en hun crew achter de merch-tafel. (...) Het kon ieder van ons geweest zijn. Fuck, het was ieder van ons." - Vertaald uit het Engels

Dit is iets wat vaak door mij ging. Dit is de pure waarheid. Ik kon het makkelijk geweest zijn, en dat maakt mij wel bang. En dat lag mij moeilijk. Ja, ik ben bang. Ik heb angst, al zou ik liever willen van niet. Maar uit alles wat hij gezegd heeft, moet het belangrijkste nog komen...

Ik quoteer weer direct:

"Het is oké om bang te zijn en het is deze angst overwinnen dat onze moed zal tonen en dat ons eervol zal maken. Sommigen onder ons zullen het moeilijk hebben om weer naar concerten te gaan en zullen misschien nooit meer de moed vinden om te gaan. Maar geleidelijk aan zullen de meesten onder ons dit wel doen want, net zoals een te dure koffie of een glas wijn op een terrasje, is het een deel van ons leven en een deel van wat ons blij maakt. (...) Niemand zou gehaast moeten zijn om zich te herstellen of gedwongen worden om iets te doen. (...) We zullen onze concertzaal samen terug opeisen. Concertzalen zijn plaatsen om te leven, niet om te sterven." - Vertaald uit het Engels

Dit stelt mij toch wel wat geruster bij hoe ik mij voel. Ga ik naar mijn concert gaan? Waarschijnlijk niet. Maar ik weet sowieso dat ik op een dag wel weer naar een concert ga gaan. Maar momenteel ben ik te bang om te gaan, en dat is oké. Ik wil dat iedereen die dit leest zich "veilig" voelt in het bang zijn. Weet dat het oké is om bang te zijn in deze situatie. Het is menselijk en iets dat we moeten aanvaarden. Ik ben er zeker van dat er een dag gaat komen waar ik jullie ga schrijven over een fantastisch concert waar ik naartoe geweest ben, maar die dag ligt nu misschien wat verder dan verwacht.

De grote reden dat ik dit met jullie deel is omdat ik overal lees "je moet niet bang zijn", "je mag geen angst hebben", etc. Want dat mag je wél. Je hebt het recht hier eigen gevoelens over te hebben. 

X