Een Opname Van De Ideale Wereld

Vorige week dinsdag kon ik niet wachten om na school op de trein te springen. Mijn langverwachte avond als toeschouwer van De Ideale Wereld was eindelijk aangebroken. Ben je eens benieuwd hoe deze hele ervaring was?

Misschien eerst even wat "voorgeschiedenis" over deze show. Het is een satirisch actualiteitsmagazine met Otto-Jan Ham, Jelle De Beule en Sven De Leijer dat momenteel op Canvas te zien is. Het programma begon eind augustus 2013 en heeft al veel ups and downs meegemaakt. De kijkcijfers zijn nooit echt hoog geweest en het vertrek van Jonas Geirnaert zorgde voor een dieptepunt. Eind vorig jaar werd ook aangekondigd dat het voorgoed gedaan was met De Ideale Wereld. Dit duurde tot Canvas het programma overnam en zo kreeg ik toch mijn kans op een aflevering bij te wonen.

bron

Ik volg al jaren het programma en was dus enorm blij dat ik eindelijk eens een aflevering kon bijwonen. Het begon allemaal toen ik samen met mijn broer en een goeie vriend naar het station trok. Daar namen we een trein richting Vilvoorde en na meer dan een uur reizen, waren we bijna toegekomen op onze bestemming. Met slechts 20 minuten maakten we ons klaar voor een wandeling, die best nog wel doenbaar was. Na een kwartier arriveerden we dan ook bij de studio en werden we onthaald met een drankje en een setje oordopjes. Er stonden zetels klaar en potjes met chips. Dit vond ik heel bizar, aangezien je je hier volledig gratis voor kon opgeven. Rond 19:15u (een uur nadat we verwacht werden), vertrokken we richting de studio. Het was een kleine, maar gezellige studio en we werden allemaal op een willekeurige plaats gezet. Ik zat op de bovenste rij, vlak voor de tafel van Otto-Jan en vlak naast de regie. Het was wel eens leuk om eens te piepen hoe ze het daar allemaal deden. Alle camerabeelden en de autocue waren in mijn zicht. Ik was er volledig klaar voor.

We kregen ook nog een bakje, waarop we onze oortjes konden aansluiten. Deze lieten ons het geluid van de microfoontjes horen, zodat we toch een goede geluidskwaliteit hadden tijdens de opname. Ik zat volledig klaar toen de publieksopwarmer tevoorschijn kwam. Hij vertelde mopjes, gaf commentaar op de mensen, maakte ons enthousiast voor het programma en vertelde ons wanneer we moesten klappen en lachen. We namen ook nog een lach op en dan konden we volledig van start gaan. Otto-Jan stond ondertussen al naast mij bij de regie wat afspraken te maken rond de aflevering. Toen kwam mijn persoonlijke held, Jelle De Beule, binnen en begon met snoepjes te gooien. Helaas niet tot op de achterste rij, maar het was een mooi gebaar...

bron

Jammer genoeg was Sven De Leijer er niet, maar dat bedierf de pret niet. Otto-Jan en Jelle praatten nog even met het publiek, vooraleer ze erin vlogen met de aflevering. Tom Lanoye was de gast van dienst en ik vond hem een fantastische kerel. De aflevering ging voorbij als een sneltrein. Elk videofragment kregen we op de tv's die voor ons hingen te zien. Ook speelde er opeens een video van Jelle en Otto-Jan die met elkaar aan het praten waren in de studio, maar dit was vooraf opgenomen! Ik vond het indrukwekkend om eens te zien dat niet alles op tv echt werkelijk zo gefilmd is als je denkt dat het is. Ook stopten ze de aflevering af en toe om het zweet van Tom Lanoye af te vegen en begon Jelle een paar keer opnieuw met een kinderboekje voor te lezen. Ook was het mooi om hun reacties op de filmpjes te zien. Zo lag Otto-Jan bijna op de grond van het lachen door de video van Sociaal Incapabele Michiel. 'De magie van televisie' zou Jelle De Beule zeggen.

Toen ik de twitter-tegel zag verschijnen, brak mijn hart toch een beetje. Ik was zo gelukkig dat ik daar in het publiek mocht zitten voor een avond! Helaas was de aflevering toen gedaan en keerden we huiswaarts. In Brussel hebben we nog even een kleine snack gegeten en tegen 11 uur was ik eindelijk thuis.

Ik was er heel mijn avond door kwijt, maar ik zou het zonder twijfel nogmaals doen. In het publiek van De Ideale Wereld is zoals het zitten in de zaal bij een stand-up comedian: je zal vertrekken met buikpijn van het lachen. En in een ideale wereld, zou ik daar elke dag zitten.

X